Ik zal jullie meenemen in mijn ervaring rondom de zwangerschap, de bevalling en het herstel.
Terugkijkend heb ik een hele voorspoedige zwangerschap gehad, alleen voelde het niet zo op dat moment. Ik heb veel last gehad van alle standaard zwangerschapskwaaltjes, maar die horen erbij. Daarnaast moest ik op een gegeven moment elke week op controle komen, omdat mijn lichaam tekenen liet zien van een dreigende vroeggeboorte. Dit was erg spannend en hierdoor leef je erg van week tot week. Je bent alleen bezig met hoe ver je kindje ontwikkeld is bij elke week en wat de risico’s zijn als het nu geboren zou worden. Gelukkig ben ik met 38 weken bevallen met een geplande keizersnede. Wat betreft de blaasextrofie, heb ik erg last gehad van incontinentie tijdens de zwangerschap en heb ik een hele uitgebreide 20 weken echo gehad. Ook had ik met de grote sprongen die de baby maakte qua groei, last mijn littekens en verklevingen. Deze konden dan echt wel pijn doen.
Keizersnede
Het was al met de vooronderzoeken bekend dat ik niet vaginaal zou bevallen. De keizersnede verliep heel voorspoedig. Er was een heel team aanwezig, ook de uroloog waar ik al onder behandeling ben sinds ik een baby was. Heel bijzonder dat hij er nu bij was om mijn baby te halen! Nadat de ruggenprik was gezet en de katheter was geplaatst begonnen ze. Het is heel bijzonder om het mee te maken en ze hebben er echt een feestje van gemaakt. Er was ook iemand aanwezig die foto’s heeft gemaakt. Ik was onwijs zenuwachtig en wilde er daarom niks van zien, alleen als ons kindje eruit was. Achteraf heb ik daar best spijt van en had ik graag het moment willen zien dat hij echt uit mijn buik werd gehaald. Het is zo’n onwerkelijk moment als ze dan je kindje laten zien. Je hebt alleen wat geduw en getrek gevoeld en daar heb je ineens je kindje. Mijn man ging met ons zoontje mee voor de controle terwijl ik werd gehecht. Nadien werd hij bij mij op de borst gelegd en werden we naar de verkoeverruimte gebracht. Daar werden we allebei goed in de gaten gehouden. Toen alle checks goed waren, mochten we naar onze kamer waar we een aantal dagen zouden verblijven.
Ik wilde heel graag borstvoeding geven en had dit ook van tevoren aangegeven. Door de keizersnede komt dit wel wat moeilijker op gang, maar ik ben erg goed geholpen in het ziekenhuis en later ook in de kraamweek. Het is wel echt even hard werken om het op gang te krijgen.
Herstelperiode
We mochten vrij snel al naar huis. Erg fijn om naar huis te gaan, maar ook erg spannend, want ik kon nog niks en alles kwam dus aan op mijn man. We hebben een hele fijne kraamhulp gehad, die ook een paar daagjes extra is gebleven en we hebben veel hulp van familie, vrienden en buren gehad. Toen mijn man weer aan het werk moest, heeft hij eerst een hele poos thuisgewerkt. Daar waar de bevalling zelf minder pijn doet, duurt het herstel vaak veel langer met een keizersnede. Je hebt echt een grote buikwond en je mag 6 tot 8 weken eigenlijk zo goed als niks.
Een gezonde zoon!
Inmiddels is ons zoontje 7 maanden, nu ik dit schrijf. Hij ontwikkelt zich goed. In het begin kwam het allemaal wat langzamer op gang. Dat schijnt normaal te zijn bij baby’s die met een keizersnede worden gehaald. Ze zijn er eigenlijk nog niet aan toe om geboren te worden en de overgang is vrij abrupt. De borstvoeding is goed op gang gekomen en ik voed nu nog steeds. Zo waardevol om hem het beste van mijzelf te kunnen geven. Mijn herstel gaat langzaam maar gestaag. Ik heb nog steeds incontinentie problemen, maar ben mijn bekkenbodem spieren goed aan het trainen. Ik heb nog steeds wel last van mijn buik, het schijnt echt wel 10 maanden te duren voordat de buikspieren zijn hersteld. Het litteken is mooi geheeld en is al aan het verkleuren. Ik heb een verticaal litteken i.p.v. horizontaal, omdat ik hier toch al een litteken had zitten. Ik begin me steeds weer meer mezelf te voelen in mijn lijf. Het allerbelangrijkste: we hebben een onwijs lief, vrolijk en gezond zoontje en mijn herstel gaat goed. We zijn onwijs gelukkig en genieten volop!